منشأ تمام زیبایی ها

 

شاید برای عده‌ای این سوال پیش بیاید که چرا حجاب باید لازم و واجب باشد؟ و چرا باید زیبایی زیر حجاب مخفی شود؟

برای جواب به این سوالات و سوالات دیگر، ابتدا باید حدیث زیبایی را از امام علی(علیه السلام) متذکر شویم. و آن اینکه امیرالمومنین علی(علیه السلام) میفرمایند: «حیا و شرم داشتن از گناه منشأ همه زیبایی هاست».[۱]

حالا شاید این سوال پیش بیاید که مگر میشود حیا منشأ تمام زیبایی باشد؟ و یا چرا حیا منشأ همه‌ی زیبایی هاست؟

انسان وقتی از خداوند و مردم شرم و حیا داشت، طبیعی است که از گناهان بسیاری دست برمی‌دارد و روی مرز خود و قانون حرکت خواهد کرد و از تجاوز به حقوق دیگران پرهیز می‌کند، و  از کم کاری در محل کارش اجتناب می ورزد، و از اینکه بخواهد حقوق شوهر یا همسرش را نادیده بگیرد و خیانت کند از خداوند شرم می نماید، بنابراین اگر کسی خداوند را ناظر اعمال خود دانست و از ته دل اعتقاد داشت که او از فکر و نیت و رفتار او خبر دارد، چنین انسانی خجالت می‌کشد گناه کند چنانچه بسیاری از انسان ها در حضور دیگران و در کوچه و خیابان از کارهای زشت اجتناب می نماید.

حال وقتی شرم و حیا باعث شود انسان در حد و حدود خودش حرکت کند و به حقوق دیگران اعم از مردم، زن، شوهر، همسایه، والدین و فرزندان احترام بگذارد؛ در چنین فضاهایی این شرم و حیا منشأ همه خوبی هاست و زندگی چنین افرادی در تمام جهات زیباست.

اگر خانمی شرم و حیا از خداوند داشت دیگر نمی آید در حضور صدها مرد و جوان نامحرم خودآرایی نماید و با احساسات آنان بازی کند و غریزه جنسی آنان را تحریک نماید و یا الگوی منفی برای دختران ناآگاه گردد، چنین شرم و حیایی از زن، بویژه دختران زیباست. زیرا شرم و حیا چنین دختری نشان می‌دهد او در خانوادۀ زیبا، زیبا تربیت شده است. او با رفتارش نشان می‌دهد که ایمانش قوی و زیباست.

او با حرکات و عفافش نشان می‌دهد که زیبائیش را به حراج نگذاشته است، تا دل شیطان را از این حراجِ بی‌بند و باری خشنود کند، بلکه او عفت، پاکدامنی خود را به نمایش میگذارد تا خداوند را راضی کند. زن با حجاب و با حیاء و عمل خویش نشان میدهد که زیبائیش متعلق به محیط گرم خانواده است، نه مربوط به فضای باز جامعه و صدها نگاه آلوده، دختران عفیف و پاکدامن با شرم و حیاء خود ثابت میکنند که فضای جامعه را باید زیبا و پاک نگه داشت و در فضای جامعه پاک، مردان و زنان و خانواده زیبا و پاک می‌مانند و اهریمنان و شیاطین جایگاهی ندارند، زیرا اگر در کشوری زنان زیبائی های خود را به رخ یکدیگر کشیدند و بازار رقابت آرایش و ناز و عشوه رونق پیدا کرد، و این نشان دادن زیبایی به محیط اداره و کارخانه کشیده شد و مردان زنان پاکدامن و زیبای خود را با چنین زنانی مقایسه کردند، در چنین فضایی معلوم است که تنوع طلبی برخی مردان و زنان گُل می‌کند.

هر فردی دیگر به گُل خود راضی نمی‌شود بلکه دنبال گلهای کاذب می‌رود که نتیجه ی آن سرد شدن کانون خانواده و آن حاکم شدن فضای بدبینی و افزایش آمار طلاق و آسیب دیدن فرزندان عزیز و زیاد شدن آمار جرم و جنایت است.

بنابراین اگر بخواهیم زن زیبا بماند، و در اثر زیبایی او، جامعه، خانواده و فرزندان، زیبا و پاک بماند؛ باید با حیا و شرم از خداوند فضای کشور را عطر آگین کرد. اگر خانمی زیباییش را به رخ دیگران کشید و دل مردی را ربود و خانواده ای را به سردی گرایش و سوق داد، بداند در آینده نزدیک زن زیباتر از او پیدا خواهد شد، دل شوهر و فرزند جوانش را می‌رباید و زندگی او را سرد خواهد کرد و با شعله شهوت و هوا و هوس زندگی او را آتش خواهد زد.

امام علی(علیه السلام) در این مورد می‌فرمایند: «کسی که برای برادر و خواهر خویش چاهی بکند، خداوند او را در آن چاه خواهد افکند».[۲]

_______________________

پی نوشت:
[۱] میزان الحکمه، ج ۲، ص ۹۵۲
[۲] غرر الحکم، فصل ۷۷، شماره ۱۱۳۳۰