نیم‌نگاهی به پرونده اخلاقی فرح دیبا

 

 

خاطرات رجال پهلوی (6)
پرده دری فرح در زیر پا گذاشتن خطوط قرمز اسلامی و انسانی را عموم ما با جشن هنر شیراز می شناسیم ولی فرح، هنر نمایی ها و هنر پروری های(!) دیگری هم داشته است که یک نمونه آن حمایتش از آشور بانی پال بابلا (یکی از نمادهای ابتذال هنر در کشور) بوده است.
«آشور بانی پال بابلا یکی از هنرمندان سوپر مدرنیست! و خیلی پیشتاز! بود که دستی در تمام به اصطلاح هنرها داشت. شعر می گفت، نمایشنامه می نوشت، کارگردانی می کرد، ادعای فیلم سازی و عکاسی داشت. او در سال های آخر حیات رژیم پهلوی، نمایشگاه عکسی از صُوَر قبیحه و عکس هایی در ابعاد بسیار بزرگ از پایین تنه خود ترتیب داده بود، که فرح پهلوی شخصاً این نمایشگاه را افتتاح کرد و او را به خاطر «ابراز شجاعت در شکستن مرزهای رو در بایستی فرهنگی» (این عبارت دقیقاً عین گفته فرح پهلوی خطاب به آشور بانی پال بابلا، پس ازدیدار از نمایشگاه عکس او بود) مورد تفقد قرار داد و یک بورس مطالعاتی در اختیار او گذاشت و او را به فرانسه فرستاد.

آشور بانی پال چند نمایشنامه بر روی صحنه آورد. در یکی از این نمایشنامه ها تمام هنر پیشه های زن و مرد آن لخت و عریان - به صورت مادر زاد - به صحنه می آمدند و در مقابل چشم تماشاگران هنر نمایی می کردند و در نمایشنامه ای دیگر، هنر پیشگان در حین اجرای برنامه برخی از تماشاچیان را به باد ناسزا می گرفتند و به آنان فحش های رکیک می دادند و واکنش خشم آلود بعضی از تماشاچیان را به حساب موفقیت خود در وادار کردن تماشاچی به بازی و دخالت در نمایش خود تلقی می کردند.
مینو صمیمی که سالها منشی سفیر ایران در سوئیس و بعد از آن مدتی منشی فرح همسر شاه بود، در کتاب، خاطرات خود مستندی از ولخرجی‌ها و حیف و میل‌های شاه و درباریان او ارائه می دهد.
صمیمی نویسنده کتاب «پشت پرده تخت طاووس» (متولد آذر 1325) دختر «صادق صمیمی» (رئیس اسبق موزه ایران باستان) در این کتاب پس از نقل مجمل زندگینامه‌ی خود ـ از دوران نوجوانی تا پایان تحصیلات عالی در سوئیس و بازگشت به ایران ـ ابتدا به شرح دوره‌ای می‌پردازد که متعاقب استخدام در وزارت خارجه به عنوان منشی سفارت ایران در سوئیس بکار مشغول بوده است.

وی طی شش سال خدمت در سفارت ایران (از 1346 تا 1352) به سبب تسلط کامل به سه زبان فرانسه، آلمانی و انگلیسی، نقش مهمی در رتق و فتق امور مربوط به سفرهای متعدد شاه و فرح به کشور سوئیس داشته است؛ و مسائل گوناگونی از آنچه طی این سفرها رخ می‌داده در کتابش آورده که هر یک به سهم خود برای آگاهی به حقایق اوضاع دربار از اهمیت خاصی برخوردار است.
نویسنده در سال 1352 به دعوت فرح به ایران باز می‌گردد و سرپرستی دبیرخانه و دفتر روابط عمومی «سازمان ملی حمایت از کودکان» را (که زیر نظر فرح اداره می‌شد) به عهده می‌گیرد،‌ تا اینکه در سال 1355 مستقیماً وارد تشکیلات دفتر مخصوص فرح می‌شود و به عنوان منشی مخصوص او در امور بین‌المللی بکار می‌پردازد.
نام کتاب خاطرات وی به خوبی گویای محتوای آن است. صمیمی در کتاب خود مسائل متفاوتی را از زندگی خاندان پهلوی بیان می کند. مطالبی که اگر در زمان حکومت این خاندان در ایران منتشر می شد، فاجعه ای برای رژیم به وجود می‌آورد. درواقع فسادی که برای مردم ایران محرز شده بود یکی از علل سقوط رژیم پهلوی در ایران است.
یکی از عوامل بروز نارضایتی شدید از رژیم شاه، فساد بی‌حد و حصر دربار بود. فساد اخلاقی، تکبر و تفرعن، فساد جنسی، فساد مالی و فساد دینی تمام تار و پود دربار را در‌نوردیده بود. فساد با ظهور رژیم پهلوی در دربار همزاد بود، ولی در پایان عمر رژیم، به صورت یک فرهنگ حاکم درآمده بود.
در ابتدا رژیم سعی می‌کرد فساد دربار را به دلایل فرهنگی مردم مخفی نگه دارد و همین امر موجب شد تا خاندان سلطنت خود را از مردم پنهان و کم‌کم رابطه باریک خود را با مردم قطع کنند و دربار به یک اشرافیت و طبقه‌ای تبدیل شود که هیچ چیز بین آنان و مردم را پیوند نزند. از ماجراهای دوستی های عجیب او با مردان در ایران تا روابط عاطفی با پسران و مردان خارجی در زمانی که وی صاحب چند فرزند بود بگذریم ، نقل و قول هایی از خاطرات خود او را در ادامه آورده ایم تا متوجه عمق فساد در این خاندان شوید.

رمضان ماه فرصت ها

«ماه مبارک رمضان با همه‌ى برکاتش و همه‌ى زیبائى‌هاى معنوى‌اش، بار دیگر فرا رسید.»[1] همان ماهی که نیکان روزگار، برای ورود در آن، از مدت‌ها پیش، خود را آماده و برای ورود در آن، لحظه‌شماری کردند.
نهمین ماه قمری، تنها ماهی است که نامش در «کتاب الله» ذکر و در فضیلتش، آیاتی نازل شده است.[2] همان ماهی که فرصت‌های بی‌نظیر و استثنایی را در خود جای داده است که چنین فرصت‌هایی در ماه های دیگر وجود ندارد. مثل اینکه خواب روزه دار، در این ماه، عبادت و سکوت او تسبیح است.[4] در این ماه، قرائت یک آیه از قران کریم، ثواب یک ختم قرآن را دارد [4] و همچنین شبی در این ماه، وجود دارد که برتر و بالاتر از هزار ماه است.[5]
مجموعه‌ی این برکات و فضیلت‌ها باعث شده تا «اگر بخواهیم در یک جمله، ماه رمضان را تعریف کنیم؛ باید عرض کنیم ماه فرصت‌ها.»[6]
و مجموعه‌ی این فرصت‌ها که تشکیل دهنده‌ی عمر هر انسان است، در صورت استفاده‌ی صحیح، تبدیل به سکّوی پرتاب به سوی کمال، خیرات و خوبی‌ها خواهد شد؛ و در غیر اینصورت، موجب پشیمانی و غصه می شود؛ چراکه «اضاعة الفرصة غصة.»[7]

پی‌نوشت:
[1] مقام معظم رهبری/ 23 شهریور 1386
[2] «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ...» (بقره/185)
[3] الدعوات للراوندى، ص 27
[4] امالى شیخ صدوق، ص 93
[5] سوره قدر/ آیه 3
[6] مقام معظم رهبری/ 23 شهریور 1386
[7] نهج البلاغه/ حکمت118

به داد جوانان برسیم

 

شریعت اسلام برای روابط دو جنس مخالف یک محدویت و ظوابط خاصی را اعلام کرده است که رعایت آن به نفع هر دو جنس می شود، گاهی یک جوان فکر می کند اگر قبل از ازدواج با طرف مقابل به صورت پنهانی رابطه ای داشته باشد حتما شناختش بیشتر می شود، چنین رفتار و تفکری اشتباه بوده و خطا می باشد، به کرار دیده شده که رفتارهای پنهانی و به دور از عقد شرعی چه قدر مشکل آفرین شده است، در برخی از شرایط خانواده ها مخالفت می کنند، و گاهی وصلت اصلا صحیح نیست، چون تناسبی نیست و فقط یک رابطه احساسی شکل گرفته است و چنین ازدواجی مبارک نخواهد شد.
روایتی از امام علی علیه السلام نقل شده که می فرماید: تفکر کردن، عبادت است. نا امیدی (از مردم)، آزادگی است. خودنمایی (ریا) شرک به خدا است. خودپسندی، تباهی است. طمع، زیان آور است. پیروزی با دور اندیشی است. خواهشهای نفسانی آفت اند. پاکدامنی، پارسایی است.[1]
یکی از عوامل ایجاد روابط غیر شرعی با جنس مخالف، تبعیت و تسلیم شدن در مقابل خواهش های نفسانی و  داشتن روحیه خود پسندی است که باعث بدبختی و تباهی انسان می شود. در این راستا نامه ای از انجمن بدست ما رسیده که در اینجا بیان می کنیم:
سلام/ چرا برای ازدواج باید قبل از اطلاع دادن به خانواده ها دختر و پسربا هم رابطه داشته باشند؟ چرا باید با هم صحبت کنند؟ چرا باید باهم بیرون بروند؟ همه کارها را بدون اطلاع خانواده انجام می دهند بعد که خراب میکنند می گویند: فلانی قبلا رابطه داشته به نظرم ایراد اصلی که زندگیها با شکست رو برو می شود، خود سر بودن برخی از جوانان است، لطفا در مورد این روابط های غیر شرعی و به دور از خانواده یک توضیحاتی بدهید.
پاسخ:
بزرگوار سخن متینی را بیان کرده اید، و برای اینکه بهتر توضیح بدهیم، با این روایت شروع می کنیم:
امیرالمؤمنین علیه السلام:« إِنَّ اللهَ سُبْحَانَهُ وَضَعَ الثَّوَابَ عَلَى طَاعَتِهِ، وَالْعِقَابَ عَلَى مَعْصِیَتِهِ؛ خدای سبحان پاداش را در طاعت نهاده است و کیفر را برابر معصیت»[2]
در زندگی راه انحراف و راه مستقیم مشخص است و اگر کسی اراده کند می تواند خوب و بد را بفهمد، گاها نوع سبک تربیتی غلط خانواده ها و یا زیاده خواهی های جوانان برای انتخاب همسر دلخواه و یا عدم آگاهی، مسیرهای اشتباه و خطا و گناه آلود انتخاب می شود، و همین امر موجب آسیب های جدی برای آنها می شود، که قطعا عاقبت راه حرام و گناه کیفر است و نتیجه ای ندارد، بدانید که ایمان و باور واقعی زمانی شکل می گیرد که شخص راه معصیت را برای زندگی خود اختیار نکند.
گاها جوانان به خاطر عدم اعتماد به خانواده و یا نپذیرفتن سلیقه و طرز تفکر آنها و یا به خاطر تبعیت از هوی و هوس، اثر پذیری از تبلیغات غلط و منحرف کننده شبکه های ماهواره ای و رسانه های غربی دچار چنین خطاهایی می شوند. باید یقین کنیم که راه اصولی و منطقی برای انتخاب همسر زمانی شکل می گیرد که از مسیر حرام و گناه به دور باشد، و الا خیری در این روابط نخواهد بود و تجربه هم بیانگر این نکته می باشد.
پی نوشت:
[1]. تمیمی آمِدی، عبدالواحد، غررالحکم، صفحه 17
[2]. دشتی، محمد، نهج البلاغه، حکمت 365

 

روزه زبان

حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) می فرماید : روزه داشتن تنها خودداری کردن از خوردنی ها و آشامیدنی ها نیست٬ زیرا حضرت مریم فرمود : « اِنّی نَذَرتُ لِلرَّحمنِ صوماً » و منظور از صَوم (= روزه )٬ صُمت (= سکوت ) بود، پس شما به هنگام روزه داری زبان خویش را حفظ نمایید و نیز چشمانتان را و نسبت به یکدیگر حسد نورزید و با هم به نزاع بر نخیزید، زیرا حسد ایمان آدمی را می بلعد، همان گونه که آتش، هیزم را بلعیده و از بین می برد.

روزه داری بدون افطار

انس بن مالک سال ها در خانه رسول خدا خدمتکار بود و تا آخرین روز حیات رسول خدا این افتخار را داشت. او بیش از هرکس دیگر به اخلاق و عادات شخصى رسول اکرم آشنا بود. آگاه بود که رسول اکرم در خوراک و پوشاک چقدر ساده و بى تکلف زندگى مى‏کند. در روزهایى که روزه مى‏گرفت همه افطارى و سحرى او عبارت بود از مقدارى شیر یا شربت و مقدارى ترید ساده. گاهى براى افطار و سحر، جداگانه، این غذاى ساده تهیه مى‏شد و گاهى به یک نوبت غذا اکتفا مى‏کرد و با همان روزه مى‏گرفت.

یک شب، طبق معمول، انس بن مالک مقدارى شیر یا چیز دیگر براى افطارى رسول اکرم آماده کرد. اما رسول اکرم آن روز وقت افطار نیامد، پاسى از شب گذشت و مراجعت نفرمود. انس مطمئن شد که رسول اکرم خواهش بعضى از اصحاب را اجابت کرده و افطارى را در خانه آنان خورده است. از این رو آنچه تهیه دیده بود خودش خورد.

طولى نکشید رسول اکرم به خانه برگشت. انس از یک نفر که همراه حضرت بود پرسید: ایشان امشب کجا افطار کردند؟ گفت: هنوز افطار نکرده‏اند. بعضى گرفتاریها پیش آمد و آمدنشان دیر شد.

انس از کار خود یک دنیا پشیمان و شرمسار شد، زیرا شب گذشته بود و تهیه چیزى ممکن نبود. منتظر بود رسول اکرم از او غذا بخواهد و او از کرده خود معذرت خواهى کند. اما از آن سو رسول اکرم از قرائن و احوال فهمیدند چه شده، نامى از غذا نبردند و گرسنه به بستر رفتند. انس گفت: رسول خدا تا زنده بود موضوع آن شب را بازگو نکرد و به روى من نیاورد.

(مجموعه ‏آثار شهید مطهرى ج‏18 ص۳۸۵)

نگاه دیگران

روزه و گرما رمقی برایش نگذاشته بود و قدم هایش را به آرامی به سوی خانه برمی داشت…

 از اینکه نگاه های رهگذران به سویش جلب شده بود تعجب می کرد !

 یکی دوبار هم برگشت و متوجه شد عابران چشم چران حتی از پشت سر هم چشم از او برنمی دارند…!

 سر و وضع ظاهرش را مرتب کرد، حتی با شانه کوچک جیبی موهایش را شانه کرد اما نگاه مزاحم عابران دست بردار نبود…!

 کلید را توی قفل انداخت و وارد خانه شد و دو تا نان بربری را که خریده بود به سمت همسرش گرفت.

 تازه متوجه دلیل نگاههای عابران شد ، خودش و همسرش هر دو خندیدند…

 نصف یکی از بربری ها خورده شده بود !!!

عشق افطار

مادرش زولبیا دوست داشت و پدرش بامیه …

 نیم کیلو بامیه خرید و نیم کیلو زولبیا و رفت خانه، کلید انداخت، در را باز کرد و رفت سمت آشپزخانه و وسایل سفره افطار را آماده کرد، همه چیز را سر جایش گذاشت …

 زولبیا، بامیه، پنیر، نان، سبزی و گردو …

 نشست سر سفره، دو قاب عکس را آورد !

 یکی کنار زولبیا و دیگری کنار بامیه…

روزه در ادیان و فرهنگ ها

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (سوره بقره / ١٨٣) این آیه موضوع وجوب روزه را به مسلمانان خاطر نشان می کند و بلافاصله می فرماید: این حکم به شما منحصر نبوده، بلکه حکمی است که در امتهای پیشین نیز تشریع شده بود.
از ظاهر جمله کما کتب... بر می آید که امتهای نامبرده اهل ملت و دین بوده اند. در غیر قرآن گرفتن روزه از اقوام بی دین نیز نقل شده، همچنان که از یونانیان، هندی ها و... تا به امروز نقل شده که هر یک برای خود روزه ای داشتند و دارند، بلکه می توان گفت عبادت بودن و وسیله تقرب بودن روزه از اموری است که فطرت آدمی به آن حکم می کند.

روزه مسیحیان

تاریخ روزه داری در مسیحیت به قبل از قرن 8 می رسد. در انجیل آمده است که حضرت مسیح پیروان خود را امر به روزه داری نموده است. نصارا در ماه رمضان روزه می گرفتند اما چون این ماه با فصل گرمای شدید تابستان مواجه می شد، ماه رمضان را به ماههای شمسی انتقال دادند تا ماه رمضان ثابت بماند.
به مرور زمان و به میل و سلیقه کشیشان و اسقفها 10 روز دیگر نیز به این روزه اضافه شد و در مجموع روزه اهل نصارا 50 روز شد. اما آنچه بیشتر در میان پیروان مسیح مرسوم است این است که آنها به مدت چهل روز از اغذیه چرب و شیرین خودداری می کنند و روز قبل از این 40 روز را سه شنبه چاق گویند (ماردی گرایا) که در آن روز هر چه بخواهند می خورند و می آشامند.
هر یک از شاخه های دین مسیحی نیز نوعی روزه مخصوص به خود دارند و این یعنی، هر کس مذهب را طبق هوای نفس خویش تغییر داده است.

روزه در کلیسای یونان

هر هفته روزهای شنبه تا چهارشنبه، چهل روز قبل از عید فصح (صعود مسیح)، از عید تثلیث تا تولد سن پیر از اول تا 16 ماه اوت روزه می گیرند.

پروتستان ها

پروتستانها به استثنای (آنگلیکانها) روزه واجب ندارند و فقط روزه مستحبی می گیرند.

روزه یهودیان

در تورات نیز از روزه کیپور یا روزه اعظم کنیسه یهود به عنوان فریضه دائمی یاد شده است. این روزه که مهم ترین ومقدس ترین روزه یهودیان می باشد، هر سال در 10 تژین (اول اکتبر) همراه با مراسمی که از ساعت 5 بعد از ظهر روز دهم ایلول تا ساعت 7 بعد از ظهر روز بعد ادامه دارد (26 ساعت) انجام می گیرد.

روزه عقیبیا

گروهی از یهودیان در روز پنجم ماه تژین و این روز به پاس گرامیداشت خاطره خاخام عقیبیا است که او را به پرستش بت مجبور نمودند و او زیر بار نرفت و آنقدر مقاومت کرد تا از گرسنگی درگذشت روزه می گیرند.

روزه عذاب

در زمان داوود پیامبر، خداوند بر بنی اسرائیل غضب نمود، ایشان را به مرگ و قحطی تهدید کرد که یهودیان از ترس، آن روز را روزه می گیرند.
روزه یهو یا قیم، تلما،محرم، استریا، روزه محاصره اورشلیم و... نیز از جمله روزه هایی هستند که طائفه یهود به خاطر یادآوری فجایعی که بر قومشان رفته است و تقریباً به 25 روز در سال می رسد و در تورات فعلی به عنوان روزه واجب مطرح نشده است می گیرند.
البته نباید از نظر دور داشت که روزه فعلی یهودیان، از گزند تغییرات وتحریفات در امان نمانده است.

زرتشتیان

زرتشتیان به این خاطر که روزه، فرد را در نبرد علیه شر در عالم و علیه اهریمن ضعیف می سازد آن را حرام می دانند. در باور زرتشتیان تن جایگاه روان است، بنابراین باید همواره نیازهای آن را برآورده ساخت تا روان شاد و آرام باشد. البته با زیاده روی در خوردن و آشامیدن نیز مخالفند چون معتقدند به جسم و روان آسیب می رساند. زرتشتیان به جای روزه گرفتن در هر ماه 30 روز خود، 4 روز ویژه دارند به نامهای وهمن- ماه- گوش ورام که از خوردن هر گونه غذای گوشت دار پرهیز می کنند.

روزه در میان ادیان زمینی

- جاینی
در جینیسم که از ادیان شرقی است و در سرزمین اصلی خود یعنی هند به عنوان مذهب ریاضت شناخته می شود، روزه همراه با دعا و دیگر مراسم مذهبی، فرد را از عالم خاکی جدا می کند و به او مدد می رساند که به حالت فراروی یا تصعید برسد.
- صائبی ها
درست یک ماه روزه می گرفتند که این روزه را به خاطر احترام به کره ماه بر خود واجب می دانند.
- مانوی ها
در دین مانی روزه گرفتن و نماز خواندن برای خورشید، ماه و منبع نور معمول بود و در هر ماه نصف روز روزه می گرفتند. صومعه مانوی مرکب از 5 تالار بوده که یکی از این تالارها به روزه و خطابه های مذهبی اختصاص داشت.
بودائی، برهمائی، توتم و بت پرستی نیز از جمله ادیان زمینی دیگری هستند که رنگ مذهبی دارند و روزه جزو احکام واجب آنان به شمار می رود و اغلب حدود یک ماه می باشد.

روزه در میان برخی ملل جهان

بشر از دیر باز متوجه اثرات شگفت آور و معجزه آسای روزه بر روح و جسم خود شده بود حتی براساس برخی از تحقیقات انسان شناسان قبایل بدوی، قبل از شکار، پیش از خرمن و... روزه می گرفتند و هدفشان از روزه داری، معمولاً آرام کردن یک یا چند خدای خشمگین، افزایش حاصلخیزی زمین و یا باردهی بیشتر محصول بود.
سرخ پوستان آمریکا روزه را به خاطر دفع آفت می گرفتند، آشوری ها و بابلی ها برای توبه از گناهان خود، رومانی ها به عنوان پرستش بت مزسس (سیاره مشتری)، یونانی ها نیز به عنوان عبادت بت کشاورزی، ذیمیز و هندی ها نیز برای به دست آوردن خشنودی خدایان خود روزه می گرفتند و چنانکه می دانیم در روزه سکوت نیز ید طولایی دارند.
مشهور است که اصلاحگر معروف هند و قهرمان اصلاحات ارضی مسالمت جویانه این کشور (وینوبا) به مدت 12 سال روزه سکوت گرفته است. در اروپا نیز بیمارستانی به نام روزه ساخته اند و داروی بیماران را گرسنگی و تشنگی می دانند سپس مدتی که او را در آن بیمارستان تحت مراقبت ویژه روزه قرار دادند با تشخیص پزشک مرخص می شود.

و در نهایت

روزه اسلام کاملترین، عالی ترین ودست نخورده ترین روزه برای تربیت انسان است که شیطان برای گمراهی اش قسم خورده.
روزه اسلام، روزه ای است برای رهایی از بند تعلقات خاکی و بال گشودن تا اوج ملکوت «مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک» روزه تزکیه نفس برای تحقق رستگاری است.
آنجا که خدا در قرآن سوره والضحی می فرماید: قسم به آفتاب و تابش آن و به ماه که پس از آفتاب برآید و به روز هنگامی که زمین را روشن سازد و به شب وقتی که زمین را فراگیرد و قسم به آسمان و آن کس که او را بنا کرد و به زمین و آنکه آن را بگسترد و به نفس و آنکه او را نیکو بیافرید و به او شر و خیر او را الهام کرد.
«رستگار شد کسی که نفس را پاک کرد»
منابع:
1- عطر رمضان/ محمود اکبری. قم: انتشارات پیام دبیر، 1381. از صفحه 27 تا 30.
2- روزه و چشم/ محمدحسین داوری. - تهران عابدی 1380. از صفحه 12 تا 17.
3- روزه درمان بیماری های روح و جسم/ حسین موسوی راد لاهیجی- (قم) دفتر انتشارات اسلامی 1373-صفحات 21- 38- 74- 86- 130- 149 تا 157- 257- 260- 232 تا 234.
4- روزه از دیدگاه قرآن و عترت/ جعفر میر عظیمی. قم: مؤسسه انتشارات رسالت 1373. صفحه 20.
5- ادیان زنده جهان/ رابرت ا. هیوم؛ ترجمه عبدالرحیم گواهی- تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی؛ 1382 صفحه 79
6- ترجمه کنفرانس دکتر اتوبوخنگر در کنگره پزشکی بغداد در پیرامون روزه حلبی به زبانهای فارسی- عربی- آلمانی و... صفحات 8 تا 14
7- پرتوی از قرآن/ محمود طالقانی. - (تهران): شرکت سهامی انتشار، صفحه 61-62
8- ترجمه تفسیرالمیزان/ محمد حسین طباطبائی؛ به قلم محمدتقی مصباح یزدی. - (قم) چاپخانه مهر قم از صفحه 3 تا 9
9- ترجمه تفسیر المیزان/ محمدحسین طباطبائی: به قلم محمدباقر موسوی همدانی- قم: دارالعلم،
10- ترجمه تفسیرالمیزان/ محمد حسین طباطبائی: به قلم مصطفی شاکر- تهران: اسلام، 1379.
11- نقش روزه در سلامتی انسان/ گودرز نجفی- (تهران) انتشارات مفید: 1373
صفحات 1 تا 14- 19-20-54
12- سیره ماه رمضان و روزه داران/مهدی احدی امیر کلائی - قم 1377 صفحه 29
13- تفسیر نمونه ج1/ ناصر مکارم شیرازی- تهران: دارالکتب الاسلامیه 1372
منبع: http://www.bashgah.net

بیشعوری!

بیشعوری!

اینایی که ابراز شرمندگی رهبرو مسخره میکنن اگه صاحب کارخونه پفک در ژاپن اینکارو کرده بود دم از فرهنگ بالا و فهیم بودن طرف میزدن!

این قدر که بعضیا بیشعورن، خودِ بیشعور، بیشعور نیست!

-----------------------------------

رهبرانقلاب:

شرمندگی این حقیر ازاینکه جوانی #بیکار بادست خالی به خانه می‌رود کمتر ازخود اونیست/اقتصاد مسئله اصلی کشور است وباید آنرا حل کنیم..

-----------------------------------

"بزرگترین دشمن دانش جهل نیست، بلکه توهم دانستن است."
متاسفانه همین باعث شده فیلسوفانه درباره همه‌چی نظریه ارائه بدیم و همه رو مسخره کنیم.

www.Rangekhodaie.blog.ir

آثار اجتماعی و فرهنگی روزه

رمضان ماه خدا و بهار قرآن است. در این ماه، زمینه پالایش درون و اصلاح بیرون و بهره مندی از رحمت خداوند برای همگان فراهم می شود. این ماه به دلیل فضیلت منحصر به فردش نسبت به سایر ماه های سال، برای روزه داری انتخاب شده است. در آموزه های دینی و آثار باقی مانده از بزرگان دین و تحقیقات بسیاری از دانشمندان و پزشکان به اهمیت و آثار و پیامدهای مثبت هیچ عبادتی همانند روزه اشاره نشده است.
روزه عملی است که در صورت تحقق دقیق، با توجه به شرایط و معیارهای یک روزه واقعی، نتایج گرانبهایی در امور روحی، روانی، معنوی و بهداشتی برای فرد و اجتماع به ارمغان می آورد. اما در نوشتار حاضر سعی شده به برخی از آثار اجتماعی آن اشاره شود که با هم آن را از نظر می گذرانیم.

1. درس برابری و برادری

یکی از آثار اجتماعی و فرهنگی روزه، درس مساوات و برابری در میان افراد اجتماع است؛ زیرا با انجام این دستور مذهبی افراد برخوردار، هم وضع گرسنگان و محرومان اجتماع را به طور محسوس درمی یابند و هم با صرفه جویی در غذای شبانه روزی خود می توانند به کمک آنها بشتابند.(20) امام صادق(علیه السّلام) نیز با اشاره به این پیامد نیکوی روزه می فرماید: «انما فرض الله الصیام لیستوی به الغنی و الفقیر؛ خداوند روزه را از آن رو واجب کرد که دارا و محتاج در آن برابر گردند.»
ارزش این توجه به نیازمندان تا جایی است که پیامبر مهر و رستگاری، ماه مبارک رمضان را چنین توصیف می کنند: «رمضان شهر الله و هو ربیع الفقراء؛ رمضان ماه خدا و بهار فقیران است».

2. ترویج فرهنگ دینی

روزه دارای فرهنگ مخصوص خود بوده و روزه داران در ماه مبارک رمضان، بیشتر با واژه های مربوط به این فرهنگ سر و کار پیدا می کنند. طبق تحقیقات در ماه مبارک رمضان، چهارصد واژه همگام با فرهنگ روزه بین ده تا سه برابر بیشتر از سایر ماه ها به کار می روند؛ واژه هایی چون ببخشید، عذر می خواهم، تلاوت، صدقه، انفاق، خیرات، احسان، نماز، روزه، دستگیری، فقرا و... از بهار خاصی برخوردار می گردند.

3. خروج از خودپرستی

بسیاری از کدورت ها و ناهنجاری های اجتماعی، به ویژه در ارتباطات ناسالم با دیگران، ریشه در خودپرستی و خودشیفتگی دارد. با روزه داری، فرد روزه دار از پیله خودپرستی خارج شده و پروانه وار گرد دیگر دوستان نیز خواهد گشت. توجه به همسایگان، اصلاح کدورت ها، بازدید از اقوام و حضور در سفره افطاری دیگران و... زمینه های پدیدآیی ارتباطات سالم و سودمند را فراهم می سازد.

4. فرهنگ احترام به جامعه روزه دار

یکی از آثار سودمند روزه در بخش اجتماعی آن، تمرین احترام به قانون و دیگر افراد جامعه است. در جامعه ای که روزه به عنوان یک فریضه دینی مورد توجه است، همه افراد خود را موظف به خویشتنداری و رعایت احترام آن جامعه می دانند و از هر کاری که موجب جریحه دار شدن و آزار روزه داران می گردد، پرهیز می کنند. در جامعه روزه دار، خوردن و آشامیدن و حرکات ضداخلاقی مغایر با رفتار دینی به شدت محکوم است و انسان های فهیم خویشتن را از آن دور نگه می دارند.

5. تمرین اجرای قوانین مشترک

اگر کار سخت و دشواری برای همگان مقرر گردد، تحمل آن برای افراد از حیث روانی دشوار نخواهد بود. فخر رازی در این باره می گوید: چون روزه یک عبادت طاقت فرساست، عمومیت آن برای همگان مایه تقویت توان و مقاومت است. به همین دلیل در آیه 183 بقره، از وجوب روزه در تاریخ گذشته سخن به میان آمده است.همچنین روزه داری به صورت همگانی و در مدت معینی از سال، فرصتی را برای تمرین یکی از قوانین مذهبی فراهم می کند تا همگان از برکات دستورها و راهکارهای دینی به صورت ملموس آگاهی یابند.

6. کاهش جرایم اجتماعی

براساس آماری که از سوی نهادهای مربوطه اعلام می گردد، هر ساله با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان میزان جرایم اجتماعی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. ریشه این اصلاح اجتماعی را باید در گرایش افراد جامعه به معنویات و سلطه معنویت بر جامعه جستجو کرد. این راهکار بزرگ معنوی می تواند راه گشای دیگر معضلات اجتماع اسلامی و نیز بشری قرار گیرد؛ به گونه ای که با تبیین و گسترش صحیح مسائل دینی و روحانی، به ستیز اهریمن پلیدی ها و نادرستی ها رفت.

7. فرصتی برای مهرورزی

تشویق به افطاری دادن در فرهنگ اسلامی و دستگیری از نیازمندان و نیز گستردن سفره های اطعام برای همگان که امروزه به صورت فرهنگی فراگیر درآمده نشانه هایی از مهرورزی اند.
اکرام ایتام به پیروی از مولای یتیمان، امیرمؤمنان نیز گوشه ای از آثار اجتماعی روزه داری به شمار می آید. ماه رمضان، دل ها در اثر همسایگی با نور و کاستن از عوامل مادی، رنگ و بوی بیشتری از محبت به خود می گیرد و زمینه گسترش شمیم خوش مهربانی در سراسر جامعه اسلامی پدید می آید.

8 - مواسات و هم دردی با بینوایان

تحمل تشنگی و گرسنگی هرچند مدت اندکی باشد، آدمی را به یاد بینوایان می اندازد و روحیه مهربانی و کمک به هم نوع و بذل و بخشش و سخاوت نسبت به دیگران به ویژه افرادی که از نظر معیشتی در سطح پائین تری قرار دارند را در وجود آدمی زنده می کند.
خفتگان را خبر از عالم بیداری نیست
تا غمت پیش نیاید غم مردم نخوری
روزه دار با چشیدن طعم گرسنگی و تشنگی، وضعیت اسف انگیز و فشارهای اقتصادی محرومان را بهتر درک می کند و همین نکته او را به یاری مستمندان وادار می سازد. و بدین ترتیب، زمینه برای کاهش فاصله بین ثروت مندان و تنگ دستان فراهم می گردد.
امام حسن عسکری (علیه السّلام) در پاسخ پرسشی که از علت واجب شدن روزه سؤال شده بود فرمودند: تا توانگر درد گرسنگی را بچشد و در نتیجه به مستندان کمک کند.”
امام صادق (علیه السّلام) نیز می فرماید: «خداوند روزه را واجب کرد تا ثروتمند و فقیر در یک سطح قرار گیرند. (32)
از امام حسین (علیه السّلام) پرسیدند: چرا خداوند روزه را واجب کرد؟ فرمود: «برای این که ثروتمند با روزه گرفتن خود، گرسنگی را لمس کند و توجه او به بینوایان بازگردد.”
جامعه ای که در آن افراد و گروه های ضعیف و آسیب پذیر، مورد حمایت اقتصادی و اجتماعی دولت و نهادهای مردمی قرار نمی گیرند، از سلامت و ثبات اجتماعی لازم برخوردار نخواهد شد و حتی اقشار ثروتمند در چنین جامعه ای، از امنیت روانی کافی و آرامش معنوی بهره ای نخواهد داشت.
در بحث عوامل برانگیزاننده رفتار حمایتی، ویژگی های شخصیتی افراد در گرایش آنها به کمک کردن به دیگران مورد بررسی قرار می گیرد. از جمله ویژگی های افرادی که به رفتارهای حمایتی اقدام می کنند، وجود احساس همدلی و همدردی آنها نسبت به دیگران است. افرادی که در قبال آسیب دیدگان احساس مسئولیت اجتماعی می کنند، کسانی اند که درباره نیازهای دیگران دغدغه خاطر دارند و قادرند خود را به جای آنان بگذارند و به مسایل از دید آنها بنگرند.
روزه ماه رمضان یکی از تعالیم شگفت اسلام است که با آداب و شرایط خاص خود علاوه بر فواید معنوی و جسمی که دارد، فرد مسلمان را در یک تجربه واقعی از گرسنگی و محرومیت قرار می دهد و بدین وسیله حس همدلی و همدردی با نیازمندان را در او زنده می کند.

9 - کسب صبر در روابط اجتماعی

داشتن صبر در مواجهه با رفتار و گفتار دیگران از جمله پایه های اساسی یک رابطه اجتماعی سازنده است. بین مهمترین دوستان و در سالم ترین خانواده ها نیز گاه مشکلات و مسایلی پیش می آید که ناگهان سطح پرخاشگری را در افراد بالا می برد و منجر به برداشت های غیردوستانه ای می شود که گرچه ممکن است بزرگ و اساسی به نظر بیایند، اما با اندکی صبر و شکیبایی قابل کنترل است.
روزه از جمله اعمال عبادی است که زمینه را برای تقویت صبر دراختیار انسان قرار می دهد

10 - ایجاد امنیت اجتماعی

روزه دار سعی می کند در زمانی که روزه دار است بخشی از گناهان خود را ترک کند به ویژه گناهی که مربوط به حوزه زندگی اجتماعی می شود. آمارهایی که همواره توسط مقامات انتظامی درباره کاهش روند جرم و جنایت در ماه رمضان منتشر می شود، بهترین گواه بر این مساله است.

11 - استحکام پیوندهای خانوادگی و دوستی

بدون تردید یکی از عوامل تقویت روابط اجتماعی در گروه دوستان و خویشان، رفت و آمدهایی است که بین افراد صورت می گیرد. توصیه های موکد اولیای دین بر افطاری دادن در این ماه شریف از یک سو، و تاکید بر اجابت دعوت دیگران از سوی دیگر، از عواملی است که در بهبودی و تقویت روابط دوستانه موثر است.
امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: «ثواب افطاری دادن تو به برادر مسلمانت و شادمان کردن او، برای تو از اجر روزه ات بیشتر است.”
از جمله وظایف مومن روزه دار آن است که در این ماه باید در اخلاق فردی و اجتماعی خود تجدیدنظر کند. احترام به سالمندان، ترحم بر کوچک و بزرگ، صله ارحام و افطاری دادن تنها بخشی از توصیه های پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در خطبه ای است که در آخرین جمعه ماه شعبان ایراد فرمودند و در آن وظایف روزه دار و فضایل روزه را برشمردند.