«چشم لیزری» روی سلاح‌های تهاجمی ایرانی نصب شد

مسئله دقت در تیراندازی با سلاح های انفرادی یکی از نکات بسیار مهم در طراحی و ساخت این خانواده از جنگ افزارها محسوب می شود و از سالها قبل تا به امروز گامهای زیادی برای افزایش دقت سلاح های انفرادی صورت پذیرفته است. یکی از راه ها برای افزایش دقت در تیراندازی، نصب دوربین بر روی سلاح است. دوربین هایی که به شکل معمول از دو عدسی که درون یک محفظه نصب شده تشکیل می شوند و با بزرگ نمایی و نزدیک کردن اهداف امکان شلیک دقیق را فراهم می کنند.
البته این دوربین ها اکثرا گران قیمت بوده و بیشتر بر روی سلاح های تک تیرانداز نصب می شوند. به همین دلیل در اکثر مواقع سربازان با استفاده از نشانه نصب شده بر روی سلاح اقدام به هدفگیری و شلیک می کنند.
شکاف درجه بندی به همراه نوک مگسک و هدف مورد نظر به منظور یک شلیک دقیق باید در یک خط قرار بگیرند؛ امری که در میانه نبرد و تبادل آتش طرفین امری تقریبا غیر ممکن است. در عین حال چه با استفاده از این روش و چه در هنگام استفاده از دوربین، کاربر اکثرا مجبور به بستن یک چشم خود می شود و عملا نیمی از دید خود را میدان نبرد از دست می دهد.
اما نسل متفاوتی از سامانه های هدفگیری در جهان معرفی شده و امروزه در بسیاری از ارتش های مدرن جهان استفاده می شود.
این سامانه ها به صورت کلی به عنوان "Reflector sight" یا "reflex sight" به معنای "سامانه هدفگیری انعکاسی" هستند. این سامانه که بر روی سلاح نصب می شوند بسیار کوچک، سبک و در مقایسه با دوربین های معمولی ارزان تر هستند. این سیستم ترکیبی از عدسی و آینه های ریزی است که تصویری واضح از هدف را با استفاده از قوانین اتعکاسی نور برای تیرانداز فراهم می کند.
در حقیقت تیرانداز به جای اینکه با استفاده از مگسک نوک اسلحه هدفگیری کند، تنها با نگاه از درون این لنز هدف را مشاهده می کند.

آشنایی با 3 سامانه پدافندی که ایران به جای اس 300 رونمایی کرد

تا پیش از ورود سامانه بسیار دوربرد اس-200 به کشور، پدافند هوایی موشکی ایران از دو موشک MIM-23 هاوک با برد 40 کیلومتر و HQ-2 با برد 34 کیلومتر در رده میانبرد بهره می‌برد که به عنوان دوربردترین سلاح‌های پدافند هوایی کشور نیز محسوب می‌شدند.
هر چند سامانه‌ هاوک به تعداد مناسبی در نیروی هوایی ارتش وجود داشت اما به هر حال جبران برد محدود آن را نکرده و پدافند کشور در دهه 1370 با عملیاتی کردن تعدادی سامانه اس-200 که در ناتو معروف به «SA-5 گامون» است به یکباره صاحب یکی از دوربردترین موشک‌های پدافند هوایی جهان با برد نهایی 250 کیلومتر (یا 300 کیلومتر بسته به نوع موشک) ، سقف پرواز 29هزار (یا 40هزار) متر و سرعت بیش از 7 برابر سرعت صوت شد.